Здараецца, часамі я раблю
Не тое, што заўжды рабіць люблю.
Я пагарджаў агульшчынай, а сам
Бяздумных вершаў многа напісаў.
Бывала, што па радасць я іду,
А там знаходжу здраду і бяду.
Я век бязвольных мямляў не любіў,
А сам не раз такім бязвольным быў.
Я ад кахання вернага уцёк,
А выпадковы дзед сказаў: «Зяцёк...»
Адкрыю раўнадушнаму душу,
А роднаму ад сораму схлушу.
Мне кар’ерыст аднойчы спагадаў,
Праз тыдзень дробным жулікам прадаў.
Не вартых праслаўлення праслаўляў...
Вось толькі сам сябе не выдумляў.