Вы начавалі над ракой на сініх паплавах?..

Вы начавалі над ракой
                                      на сініх паплавах?
Я начаваў.
                  I сенам пах
                                     маленства Млечны Шлях.

Яшчэ ён пах тады расой,
                                          прытоенай слязой.
Загадкі зорныя плылі
                                    маўкліва нада мной.

Было і потым разгадаць
                                        жыццё мне не лягчэй —
Бясконцы млечны шлях вачэй,
                                                     жывых людскіх вачэй.

Цяпер у зорную пару
                                    жыву я між лясоў.
Шлях на мяне глядзіць вачмі
                                                 загінуўшых сяброў...

Было і ёсць жыццё ў мяне,
                                             а будзе непазбежнасць.
Пара адкінуць мітусню
                                       і вечную паспешнасць.

Пара, пара прыйшла і мне
                                            не коўзацца, не зыбацца.
Сцвярджае век: ты чалавек —
                                                    не страх, не крах, не прах...

А з вышыні ўсю ноч на лес
                                               і на мяне ўсё сыплецца
Трывожны ціхі зорны дождж,
                                                  журботны Млечны Шлях.