Шлёнскі танец

Пер’е на шахцёрскіх чорных шапках,
Полымя шугае з труб аркестра.
Топні ножкай, Зося,
Выгні лапку.
Крутаніся. Так. Зусім не кепска.

Шлёнскі танец, ён такі стракаты.
Горды, звонкі, трошкі цырымонны,
Россыпам рассыпаны дзяўчаты
Горных эдэльвейсаў ці рамонак.

Ён такі фігурны, выгінасты,
Віхравы і раптам аж самлелы.
Стукаюць абцасы часта-часта,
Аж душа, як вугаль, засмылела...

Вунь Бяскіды, а вунь там Судэты.
Пахне сонцам і апалым лісцем.
Як тут слаўна!
Дык чаму ж дагэтуль
Сэрца ные, ные, як калісьці?

Бо адгэтуль у крыві і дыме
Наша з вамі гора пачалося.
Глівіцэ!
Вы чулі гэта імя?
...Там жыве і скача панна Зося.