Луг да лугу,
клён да клёна,
гай да гаю —
То зялёнае суседства дзвюх рэспублік.
Ты ў сэрцы ў нас, Расія дарагая,
След сыноў тваіх у памяці не згублен.
Замяніла востры боль туга тупая,
Не забыць, як узрывалі мы масты.
З рускім братам праз лясы мы адступалі,
Адступалі мы з баямі да Масквы.
Пасівелі ад бяды і пылу каскі...
Помніш, на ускраіне сяла
Беларуска з ціхім плачам: «Калі ласка» —
Малака гладыш нам падала.
I цябе сынком яна назвала,
Ну а мне стаў родным рускі дом.
Нас адным снарадам забівала,
Руская жанчына бінтавала
У санбаце нас адным бінтом...
З той пары радні у нас багата
Крэўнай, партызанскай, франтавой.
Слава вам, адважныя салдаты,
Што ў абдымку з беларускай спяць зямлёй!
Беларусь нікога не забыла,
Мёртвых і жывых сваіх салдат.
Вырас каля кожнае магілы
Светлы дом ці яблыневы сад.
I цяпер на нашым добрым свяце
Зноў абдымкі, слёзы і сцягі.
Запрашаюць людзі ў кожнай хаце:
«Калі ласка, брат наш дарагі!»
