Сягоння ля Манежа
Натоўп людзей густы...
Не думай
аб манеры,
Не разважай
пра стыль.
Уся як ёсць Расія
Сюды
да нас прыйшла:
Арала і касіла,
Спявала, галасіла,
Змагалася, жыла.
Тут свет,
здаровы, росны,
У сіле спелых ніў,
У сенажацях, соснах
Мяне запаланіў.
Усё дайшло да сэрца:
Лясная цішыня,
Жанчына ў лазні сельскай
Зямная чысціня;
I грузавік, набіты
Людзьмі святочным днём;
I пастушок, забіты
Фашысцкім груганом.
Тут прастата і мудрасць,
Сялянскай працы пот,
Жыцця святло і мутнасць
I зморшчыны турбот.
З вачэй суровых, сініх
Дапытліва на нас
Глядзіць уся Расія
Праўдзіва,
без прыкрас.
Нам у душу ўлілося
Праз геній мастака
Жытнёвае калоссе,
Туман каля стаўка,
Прасторы даляў росных,
Зямлі сваёй пласты,
Сусвет, Радзіма, розум,
Жыцця настой густы.
