Грызе усіх нас нецярплівасць:
Хутчэй бы той чаканы век,
Дзе б жыў,
рабіў і быў шчаслівы
Сумленны кожны чалавек.
Здаецца,
вырвалі карэнне,
Няма ў мінулае шляхоў.
Ды бачым зноўку паўтарэнне
Усіх запыленых грахоў:
Злабы і зайздрасці успышкі,
Нахабнасць лютую хапуг,
I самагонныя адрыжкі,
I кар’ерызму рабскі дух.
Усё змяняецца з узростам,
А нейкі кут яшчэ глухі...
Ах, як няпроста,
як няпроста
Адскрэбці плямы і грахі.
I з пакалення ў пакаленне
Яно пакутліва ідзе —
Да працы добрай прылучэнне,
Ачалавечванне людзей.
