Малаверы, песімісты, ныцікі,
Скептыкі і нігілісты худасочныя,
Гляньце, як бушуе
Сонца у зеніце,
Як набраклі слівы
Сокам сонечным.
Што вам не жартуецца
I чаму бунтуецца?
Я таксама з вечных бунтароў.
Нашы беды, нашы крыўды забінтуюцца,
Вылечымся мы без дактароў.
Можна ў мутным побыце азлобіцца,
У такой складанасці
Трэба жыць прасцей.
I тады на кожным школьным глобусе
Пальма залатая прарасце.
Трэба рана ўстаць,
У холад рэчкі бухнуцца,
А няма ракі — нырнуць пад кран,
Каб у душнай і маленькай куханьцы
Адгукнуўся звонам акіян.
Перакіньцеся з суседкай
Словам, з ласкаю,
Жонцы пацалунак падарыце,
Пяць хвілін паразмаўляйце ў скверы
З ластаўкай,
Нос малому плаксу падатрыце.
Хворага наведайце ў палаце,
Добрае нядобраму парайце,
Бюракрата чэрствага палайце,
Што завёўся ў вашым апараце.
Толькі не падтакавайце бонзе,
Толькі не храбрыцеся пасля,
Толькі не таўчыцеся ў абозе
З гордай незалежнасцю пасла.
Помніце пра ўсе зямныя мукі,
Напрацуйцеся, каб забалелі рукі.
Не выдумвайце праблем галаваломных,
Хай вас раўнадушша не саб'е,
І галоўнае,
Галоўнае,
Галоўнае —
Не хлусіце ні народу, ні сабе...
Можна раіць,
Можна лаяць.
Верыць можна.
А чаму на сэрцы
Так журботна і трывожна?
Патрэбна зубы сцяць,
Змагацца з муццю звыклай,
Каб з нашага жыцця
Бездапаможнасць знікла.